Hoe ziet de toekomst van werk eruit? Laszlo Bock geeft ons daar zicht op aan de hand van de inzichten van Google die, zoals de ondertitel zegt, je kijk op het leven veranderen.

 

‘De Toekomst van werk; inzichten van Google die je kijk op het leven veranderen’ is geschreven door Laszlo Bock. Een belangrijk boek omdat ‘we meer tijd besteden aan werk dan aan alle andere dingen in het leven’, lezen we op de achterflap van het boek. Dan dringt natuurlijk de vraag op: beogen we dan die tijdsbesteding aan werk humaner te maken of gaan we nog uitgekiender druk zetten op mensen zodat productie toeneemt? Bock is zelf werkzaam bij Google en in 2010 was hij de human resource executive van het jaar 2010. Dat wekt interesse op omdat Google voor sommigen een magische klank heeft. Zo succesvol en zulke gelukkige mensen die daar willen werken …

 

In de inleiding beschrijft Bock waarom ‘de Google regels’ ook elders zullen werken. En daarmee laat het boek zich plaatsen in de overweldigende hoeveelheid managementboeken die universele toepasbaarheid claimen. Ongeacht de landscultuur, ongeacht de sectorale karakteristieken, ongeacht organisatiehistorie en specifiek contextaspecten een bepaalde management theorie, model, werkinrichting, veranderkundige stappenplan; noem maar op, het zal bij u effect geven.

 

Bij veel lezers zal dit boek aanslaan: meegenomen worden in een sprookjesreis door organisatieland utopia. ‘Als je ze maar vrijheid geeft dan laten ze je versteld staan’, lezen we in een hoofdstuk. Tegelijk denk je dan: maar als dát zo is, waarom dan zoveel nadruk op leidinggeven? Ja, dat is omdat elke leider een dienende rol vervult. ‘Natuurlijk kent onze onderneming ook haar uitzonderingen hierop en schiet ze soms tekort …’ stelt Bock. Zou mooi zijn als hij dat uitwerkt.

 

Je bent bij Google op zoek naar de beste in deze talentenmachine, zodat mensen bovengemiddeld presteren en goed worden beloond. En dat lukt omdat de selectieprocedures heel scherp zijn (de groep ‘medemanagers’ kijkt en beslist mee). De ‘googlers’ hebben grondleggersgedrag, werk is voor hen een missie. En dan toch veel nadruk op die leidinggevenden? Dat is wel erg klassiek.

 

Google is een rationele club waar het vertrouwen op instinct uit den boze is. Aan die natuurlijker driften heb je niets want die staan goede en dus objectieve sollicitatiegesprekken alleen maar in de weg. Juist die sollicitatiegesprekken werden door de kandidaten als uiterst inhumaan ervaren. En daar heeft men verandering in aangebracht en nu is iedereen weer blij.

 

En verder? Leg de lat hoog, stel juiste doelen, verzamel informatie over iemand (ook met vragenlijsten om dé waarheid te achterhalen) en scheid beloningsgesprekken van op ontwikkeling gerichte gesprekken.

 

Als we nu deze aanwijzingen opvolgen, hebben we dan een ‘google-cultuur’? Nee, want daar is een cultuur toch altijd weer een te uniek fenomeen voor. Je koopt deze cultuur niet met enkele HR-instrumenten. Dus we moeten ons de vraag stellen ‘hebben we nu de toekomst van werk te pakken en wie heeft daar baat bij’? Absoluut niet want het is een uit de Amerikaanse cultuur voortkomende werkstructurering die het Angelsaksische bedrijfsmodel versterkt. Het gaat niet over machtsverdeling en volwassen bedrijfsvoering. Daarmee is de voorgestelde toekomst weinig anders dan het heden. 

 

Deze door Peter van den Boom geschreven recensie is geplaatst bij managementboek .