Vermoeid maar voldaan kijkt de oudste van de burgerraad rond. Hij neemt het woord. “Complexiteit en fragiliteit nemen toe. Als de passaat uit een iets andere richting komt, liggen wij plat. Chaos chaotiseert en vraagt adequaat gedrag.”
Hij zwijgt. “Maar we gaan niet vervallen in zelfgenoegzame robuustheid. Dan sluit je je af. Ook geen veerkracht. We zijn geen kwal, meeveren bij enige druk. Daarna weer terugveren in de oude stand. Leer- en verandervermogen nul.”
Voor en namens…
Na een slokje Mongozo. “Onze burgerraad stopt haar werkzaamheden nu. Er komt een nieuwe instelling die de samenleving ondersteunt. Maar geen overheid. Twee kerntaken: inspelen op wat kan en remmen wat niet kan. Haar naam: voornamens. Voor ons, namens ons. Dus niet een doel in zichzelf zoals overheden. Dat produceert alleen meer van zichzelf. Voornamens neemt niet de burgerverantwoordelijkheid over om regels te laten regelen. Dan neemt fragiliteit toe. Wij spreken voornamens aan op verantwoordelijkheden en haar communicatieve handelen. Daar stuurt onze gemeenschap op.”
Deze bijdrage is verschenen in mei 2016 in het digitale boek "10 voor overheid"
Download - pdf - - 'Voornamens maar geen overheid'