In Trouw stonden twee messcherpe analyses van woningcorporaties (29 februari 2012). De woningbouwcorporatiesector laat zich, tot op de dag van vandaag, besmetten door risicovol gedrag. Dat gedrag wordt versterkt door een aantal frauderende directeuren. Maar liefst negentig procent van de corporaties hebben uit de bocht vliegende derivaten en andere risicogevende renteproducten. Het openbaar ministerie heeft enkele rechtszaken gestart om miljoenen terug te vorderen bij directieleden. Kernwaarden in de sector, die ruim honderd vijftig jaar hoog in het vaandel stonden, worden vernietigd. Trots, solidariteit en samenwerking zijn waardeloos geworden als kernelementen van kleefstof ten behoeve van belanghebbenden. Dat in een sector waar 200 miljard euro maatschappelijk kapitaal is toevertrouwd aan 1000 bestuurders en 1600 toekijkende commissarissen. Bij deze instellingen is de menselijke maat absoluut zoek. Hoe vergaat het huurders en wat betekent dit voor de medewerkers? Wel erg gemakzuchtig plaatst de overheid maatschappelijke instellingen in de vrije markt. Maar opereren in een vrije markt betekent niet dat de moraal wegvalt, dat alles is toegestaan en dat niemand corrigeert. Zeer gretig initiëren veel bestuurders gedrag dat een kopie lijkt van directieleden in het bedrijfsleven. Dezelfde vrijheden, hoge aanvangspremies, extreme bonussen, uitvergrote leaseauto's, torenhoge onkostenvergoedingen, goudgerande pensioenregelingen, schaamteloos declaratiegedrag en mateloze vertrekpremies van soms miljoenen euro's. Is er nog sprake van enige menselijke maat? Valt dit nog onder de noemer van beschaafd gedrag?

Dit artikel is gepubliceerd 1 mei 2012 bij   

   Download - pdf -  - 'Peter van den Boom & Rob Vinke - Een schreeuw om de menselijke maat. De noodzaak van betekenisvolle werkgemeenschappen!'