Strategische samenwerking tussen organisaties is aan de orde van de dag. Bestuurders zien steeds meer de noodzaak voor samenwerken om snel en flexibel in te kunnen spelen op veranderende contexten. Samenwerking is daarmee een instrument dat bestuurders op basis van rationele overwegingen inzetten om de organisatieslagkracht te vergroten. De samenwerking moet leiden tot wederzijds voordeel voor de partners. Maar dat is slechts één kant van de medaille. De partners leveren ook een stuk autonomie in. Dat laatste brengt spanning teweeg, vertrouwen komt onder druk te staan. Zijn die spanning en dat vertrouwen bespreekbaar of wordt het samenwerkingsproces uitsluitend door formele aspecten gekenmerkt? In dit artikel beantwoorden Cid Berger en Peter van den Boom deze vraagstelling.